(1908-88)
powieściopisarz idyplomata, którego pisarstwo wymaga od czytelnika wiedzy iuwagi. Początki przypadają na lata 30., gdy uznanie zdobył powieścią hist. Aecjusz, ostatni Rzymianin (1937). Wczasie wojny stworzył Srebrne orły (1944), niejako próbę określenia rodowodu narodowego symbolu. Cała twórczość P. to głównie niekonwencjonalne powieści historyczne, zbudowane zwykorzystaniem nowoczesnych technik narracyjnych. Autora interesuje starożytny Rzym, ale również dzieje Polski iczasy średniowiecza. Te odległe wieki mają wtwórczości P. punkty styczne, niekiedy sięgające współczesności. Pisarz pomija ramy czasu iprzestrzeni, skupiając się przede wszystkim na prawach rządzących procesem historycznym. Do tego samego tematu wraca wróżnych okresach twórczości, rozbudowuje go, łączy zinnymi wątkami. Itak kontynuacją pierwszej książki jest wydana w1966 r. Śmierć Aecjusza, zKońcem "Zgody Narodów" (1955) wiążą się Koła na piasku (1966) iSłowo iciało (1959). Zcyklem Nowa baśń (t. 1-6, 1962-70) mają powiązania wymienione już Srebrne orły oraz Tylko Beatrycze (1962). Kolejne doświadczenia lit. P. to eseistyka historiozoficzna iautotematyczna refleksja Zabij Kleopatrę (1968). Te same wątki zawierają Tożsamość (1970), Przeobrażenie (1973), Sam wyjdę bezbronny (1976) iRozdwojony wsobie (1983). Pewnego rodzaju komentarzem do twórczości są Szkice literackie (1978), Historia wliteraturę przekuwana (1980) iwydane pośmiertnie Opowieści otrzech Metysach (1994).
- Parnicki Teodor, (1908-88)
- PARNICKI, Teodor (1908-88)
- TEODOR, Pochodzenia greckiego,...