naturalny zespół wszystkich gat. roślin, zwierząt i mikroorganizmów żyjących w określonym, ograniczonym przestrzennie środowisku i powiązanych ze sobą różnorodnymi czynnikami ekologicznymi; b. tworzy organiczną całość, która dzięki samoregulacji i rozmnażaniu utrzymuje się w stanie dynamicznej równowagi; warunkiem powstania b. jest istnienie trzech, zależnych od siebie, grup organizmów, tworzących łańcuch pokarmowy: producentów (wytwarzających ze związków nieorganicznych złożone substancje organiczne własnego ciała), konsumentów (organizmów odżywiających się innymi organizmami) i reducentów (rozkładających martwą substancję i dostarczających związków nieorganicznych); dzięki tym 3 grupom utrzymuje się w b. zamknięty obieg materii (np. azotu, tlenu, minerałów); b. są systemami stabilnymi, jednak w przypadku długotrwałych zaburzeń i zmian środowiska, zwł. w wyniku działalności człowieka, mogą ulec zachwianiu lub degradacji; typowe biocenozy obejmują np. łąkę, staw, las sosnowy, park miejski; pojęcie b. wprowadził 1877 K. Möbius.
BIOCENOZA
Słownik pojęć
DOMINANTY, ZOOLOGIA, KONKURENCJA BIOLOGICZNA, AGROCENOZA, ZOOCENOZA, PRODUCENCI, PIRAMIDA EKOLOGICZNA, ZOOGEOGRAFIA, PIERWOTNIAKI, PRODUKCYJNOŚĆ BIOLOGICZNA