błona otaczająca komórkę; oddziela jej cytoplazmę od środowiska zewn. i decyduje (w sposób wybiórczy) - poprzez skomplikowany układ enzymów i molekularnych przenośników - o aktywnej wymianie substancji między komórką a środowiskiem; pomiędzy b.k. a wnętrzem komórki istnieje - wynikająca z nierównomiernego rozłożenia jonów dodatnich i ujemnych - różnica potencjału elektr., która ma duże znaczenie w przewodzeniu impulsów; na pow. b.k. występują różnego rodzaju twory (rąbki oskórkowe, fałdy, wici, rzęski) służące do utrzymywania mech. łączności między komórkami lub z substancją międzykomórkową; w b.k. znajdują się antygeny zgodności tkankowej oraz liczne receptory, na które oddziałują hormony i czynniki wzrostu; u bakterii i roślin komórki otoczone są - oprócz b.k. - ścianą komórkową, czyli grubszą warstwą martwej błony.
- błona komórkowa, (plazmalemma)
- błona, przebić błonę bębenkową,...
- jądro komórkowe, (nukleus)