nauka o doskonaleniu pogłowia zwierząt domowych lub udomowionych w odpowiednim środowisku i w warunkach prawidłowego chowu, oparta na zasadach dziedziczności; także należyta praktyka hodowlana; h.z. prowadzi się w obrębie ras i odmian już istniejących oraz w celu wytworzenia nowch, bardziej przydatnych hodowcy; postuluje się, aby każde następne pokolenie hodowanych zwierząt było lepiej od poprzedniego wyposażone w cechy pożądane; w gospodarce hodowlanej ustala się cel, do jakiego zmierza doskonalenie (większa mleczność, mięsność, nieśność drobiu, lepsze runo), zapewnia stosowne warunki środowiskowe, wybiera odpowiednią metodę kojarzenia dla otrzymania optymalnego genotypu i utrwalenia go u potomstwa, ocenia materiał rodzicielski na podstawie rodowodów hodowlanych i ksiąg hodowlanych, kontroluje uzyskaną wartość użytkową, na tej podstawie zaś dokonuje selekcji; pracą hodowlaną zajmowano się od tysiącleci, jednak właściwy rozwój hodowli zwierząt datuje się od końca XVIII w., co wiąże się z zasługami R. Bakewella i jego angielskich kontynuatorów; rozwój nauk przyrodniczych w XX w. dał też głębsze postawy hodowli zwierząt, którą wspomaga się obecnie m.in. anatomią i fizjologią zwierząt, biochemią, genetyką, nauką o żywieniu, paszoznawstwem, zoohigieną i innymi dyscyplinami badawczymi; nowe perspektywy przed h.z. otwiera inżynieria genetyczna.
- hodowla zwierząt, zespół zabiegów, do...
- hodowla, 1) całokształt zabiegów...
- chów zwierząt, zespół zabiegów obejmujących...