Manicheusz (ok. 216-ok. 276)
perski reformator religijny, twórca manicheizmu, uważający się za kolejnego (po Buddzie, Zaratustrze i Jezusie) proroka; prowadził intensywną działalność w Babilonii za dyn. Sasanidów; pisał swoje dzieła teologiczne i etyczne w j. syryjskim i pehlewi, a rękopisy ozdabiał barwnymi miniaturami, co zdobyło mu sławę malarza; oskarżony o herezję i zamęczony przez kler zoroastryjski; większość pism uległa zniszczeniu, nieliczne z nich ocalały (m.in. w piaskach pustyni Gobi, gdzie odnaleziono je na pocz. XX wieku).
MANICHEUSZ, MANICHEIZM
- MANI, Lejb, właśc. Mani-Lejb...
- BRAHINSKI MANI-LEJB,
- man, [ wymawiaj men] z języka...