(floating-point number)
liczba l przechowywana w komputerze w znormalizowanej postaci wykladniczej l = mc, gdzie podstawa m nazywa sie m a n t y s a (mantissa), a wykladnik - c e c h a (exponent). Okreslenie z m i e n n o p o z y c y j n y wynika z wykonywanej po kazdym dzialaniu n o r m a l i z a c j i l i c z b y polegajacej na takim przesunieciu bitów mantysy, aby pierwsza cyfra rozwiniecia ulamka dwójkowego byla zawsze jedynka (przesuwaniu mantysy towarzyszy odpowiednia zmiana wartosci cechy, aby zachowac niezmieniona wartosc liczby). Normalizacja zapobiega gwaltownej utracie dokladnosci w przypadku dzialan na malych ulamkach. Przyklad: zalózmy, ze rejestr mantysy jest reprezentowany czterema cyframi dziesietnymi, wówczas iloczyn 0,0125 ) 0,0125 = 0,00015625 daje po zwyklym zaokragleniu wartosc 0,0001, natomiast po normalizacji wynik równa sie 0,1562-3. Utrata dokladnosci jest tysiac razy mniejsza niz bez zastosowania normalizacji. W notacji jezyków programowania l.z. zapisuje sie z k r o p k a d z i e- s i e t n a, np. 3.1415, -12.34, lub z litera E symbolizujaca wykladnik dziesietny, np. -0.1234E2, 2001E-3. Zob. tez IEEE-754.
- typ zmiennopozycyjny, ( floating-point type...
- arytmetyka zmiennopozycyjna, ( floating-point arithmetic...
- liczba stalopozycyjna, ( fixed-point number...