(gr. nekros - martwy, philia - miłość)
rzadko spotykana parafilia, wktórej satysfakcja seksualna jest osiągana wkontakcie zosobami zmarłymi, umierającymi, nieprzytomnymi, śpiącymi. Nazwę wprowadził wXIX w. H. Guslain. W1910 r. niemiecki psychiatra E. Wulf-fen opublikował pierwszą klasyfikację n. Wyodrębnił trzy formy: nekrosadyzm, nekrostuprum (wykradanie zwłok ipóźniej wykorzystanie ich wcelach seksualnych) oraz nekrofagia. Rosman iResnick (1989 r.) na podstawie analizy 122 przypadków wyodrębnili dwie grupy osób praktykujących n.: (1) prawdziwi nekrofile obejmują trzy podgrupy: morderców obcujących ze zwłokami, regularnych nekrofilów (mających różne kontakty seksualne ze zwłokami; często wiąże się to zrodzajem wykonywanej pracy), nekrofilów fantastów (nie mają bezpośredniego kontaktu ze zwłokami); (2) rzekomi nekrofile - kontakt ze zwłokami wiąże się zprzemocą bez intencji nekrofilicznej. Love (1992 r.) wyodrębnia następujące postacie n.: fetyszyzm nekrofilny, mysofilię (połykanie wydalin ciała), nekrosadyzm (odmiana sadyzmu polegająca na tym, że sprawca ma kontakt seksualny zosobą umierającą lub zmarłą, którą doprowadził do tego stanu), nozofilię (źródłem podniecenia jest świadomość, że partner jest nieuleczalnie chory). Franzini iGrossberg (1995 r.) wyodrębniają romantyczną n., wktórej obiektem uczuć jest zmarła osoba, np. historia króla Heroda, który przez siedem lat sypiał wpobliżu zwłok swojej żony Marianny, którą kazał zabić. WXIX w. królowa Joanna zNawarry trzymała zwłoki swojego męża.
- NEKROFILIA, polegające na skierowaniu...