tworzywa nie przewodzące prądu elektr. w normalnych warunkach, służące do izolowania przewodów elektr. oraz elementów urządzeń i aparatów elektr; m.e. ogólnie dzielą się na: stałe, w tym - mineralne (np. azbest, mika, steatyt), ceramiczne (np. szkło, porcelana, kamionka), bitumiczne (gł. asfalty), tworzywa sztuczne (np. elastomery), materiały włókniste (np. materiały lniane, bawełniane, papier, drewno itp.) - ciekłe (gł. oleje) oraz gazowe (przede wszystkim powietrze); poza tą klasyfikacją znajdują się lakiery powłokowe, stosowane do izolowania przewodów nawojowych, blach na rdzenie magnetyczne oraz korpusów urządzeń elektr. O możliwościach zastosowań m.e. decydują: opór właściwy (im mniejszy, tym mniejszy prąd upływowy), wytrzymałość elektr. (inaczej odporność na przebicie - im wyższa, tym cieńsza może być warstwa izolacyjna), współczynnik strat dielektrycznych (im mniejszy, tym mniej się nagrzewa, a tym samym wolniej zużywa się izolacja w warunkach szybkozmiennych pól elektr.); istotne są także właściwości mechaniczne, chemiczne i cieplne mat. elektroizolacyjnych.
- elektroizolacyjne materiały, materiały dielektryczne...
- ŁYSZCZYKI, miki
- SILIKONY, polimery silikonowe,...