(Eucalyptus)
rodzaj wiecznie zielonych drzew i krzewów z rodziny mirtowatych; ok. 550 gat.; rośnie w Australii i na Tasmanii, nieliczne gat. na Nowej Gwinei, Timorze i Filipinach (1 gat.); wys. zróżnicowana, od niewielkich krzewów poprzez niskie drzewa o cienkich i powyginanych pniach (wys. do 3 m), aż po potężne drzewa wys. ponad 100 m o obwodzie pnia do 25 m.; za najwyższe drzewo świata uważany jest e. królewski (E. regnans) osiągający 155 m; formy drzewiaste tworzą w płn., wsch. i płd. Australii potężne lasy zajmujące ok. 8 mln ha powierzchni; formy krzewiaste stanowią wraz z akacjami gł. składnik austral. buszu, zw. skrubem; kora gładka, spękana, łuszcząca się długimi płatami; skórzaste, wydzielające olejki eteryczne liście ustawiają się równolegle do padania promieni słonecznych, by uchronić blaszkę liściową przed nadmiernym nagrzaniem (w związku z tym e. dają mało cienia); kwiaty obupłciowe, drobne, o licznych, barwnych pręcikach, zebrane w główki lub baldaszki; owocem zdrewniała, otwierająca się na szczycie torebka z licznymi, małymi nasionami; szybko rosną (po 10 latach osiągają do 25 m); drewno b. trwałe, ciężkie, twarde, odporne na wilgoć, używane w budownictwie (m.in. w okrętowym, wodnym, do budowy taboru kolejowego i na słupy telegraficzne) i meblarstwie; z liści otrzymuje się olejki eteryczne używane w przemyśle spoż., perfumeryjnym, farmaceutycznym i w technice (do wyrobu lakierów i klejów); ze względu na duże zdolności transpiracyjne (wydzielanie wody w postaci pary) e. uprawia się w celu osuszania bagien (np. we Włoszech); wiele gat. sadzonych jako rośliny ozdobne.
- eukaliptus, wonne liście eukaliptusa,...
- EUCALYPTUS, (łac.)
- HELIOTROPIZM, przypadek , reakcji...