staroperskie Parsa, Parsua
w starożytności druga po Pasargade stol. Persji, zał. 518 p.n.e. przez Dariusza I, rozbudowana przez Kserksesa I; 330 p.n.e. zdobyta i zniszczona przez wojska Aleksandra Wielkiego; ob. ruiny Tacht-e Dżamszid ok. 60 km na płn.-wsch. od m. Sziraz; odkopano pozostałości zespołów pałacowych (koniec VI-IV w. p.n.e.) wzniesionych na sztucznie usypanym tarasie, na który prowadzą monumentalne schody i Propyleje Kserksesa; pałace posiadały ogromne sale tronowe (np. sala Stu Kolumn w pałacu Artakserksesa III), wejściowe portyki; zdobiły je płaskorzeźby, fryzy z glazurowanych cegieł; znaleziono liczne tabliczki z pismem klinowym (ok. 30 tys.) i detale architektoniczne, pozostałości fortyfikacji, skarbca, pomieszczeń gwardii królewskiej i magazynów.
PERSKA SZTUKA, PARSUA, ALEKSANDER III MACEDOŃSKI, zwany Wielkim, PASARGADE, TAIS, ZAGROS, NAKSZ-E ROSTAM, PARSA, SZIRAZ