w starożytności kraina na płn.-wsch. skraju Azji Mniejszej (ob. w granicach Turcji), część Kapadocji nad M. Czarnym; pod koniec IV w. p.n.e. powstało tu państwo (król Mitrydates I Ktistes), toczące liczne wojny z koloniami gr.; 183 p.n.e. król P. Farnaces I zdobył Synopę i ustanowił w niej stolicę; do potęgi i rozkwitu państwa pontyjskiego doszło za panowania Mitrydatesa VI, który przyłączył doń m.in. Kolchidę i Królestwo Bosforańskie; dążenie do ekspansji na teren całej Azji Mniejszej doprowadziło do wojen z Rzymem (88-64 p.n.e.), klęski militarnej i w konsekwencji przekształcenia P. (wraz z Bitynią) w nową prowincję rzymską.
EUPATORIA, GRZEGORZ CUDOTWÓRCA, AMASYA, ZELA, LUKULLUS, FARNACES II, DIECEZJA, SINOP, BOSPORAŃSKIE KRÓLESTWO
- PONT-AVEN, szkoła w Pont-Aven
- PONT DU GARD, akwedukt wzniesiony...
- Sur le pont dAvignon, wiersz K. K. Baczyńskiego,...