Saydā, staroż. Sydon
miasto w Libanie płd. nad M. Śródziemnym; zał. w III tysiącleciu p.n.e., rozkwit w II tysiącleciu; jako Sydon jedno z najdawn. miast-państw fenickich; od VIII w. p.n.e. należało kolejno do Asyrii, Babilonu, Persji, Aleksandra III Wielkiego, Seleucydów, Rzymu, od VII w. n.e. do Arabów; w wojnach krzyżowych kilkakroć niszczone; od 1517 w imperium osmańskim; w XVII w. rozkwit za emira Druzów Fachr ad-Dina II; rozbudowa portu przez Francuzów dla handlu z Damaszkiem; 1837 zniszczone trzęsieniem ziemi, odbudowane; 50 tys. mieszk. (2002); port wywozu ropy naft. (rurociąg z Arabii Saudyjskiej), rafineria; ośr. handlu w rejonie sadowniczym (oliwki, cytrusy, winorośl); przem. spoż., skórzany; ośr. turystyki; muzeum archeolog.; zachowane ruiny fenickiej świątyni z nekropolią z X-V w. p.n.e., ruiny zamku św. Ludwika z XII w. i zamku krzyżowców z XIII w.; wielki meczet (były kościół) z XIII w.; karawanseraj z XVI-XVIII w.
- LIBAN, Lubnan, Al-Dżumhurijja...