termin wprowadzony 1859 przez K. Marksa (Przyczynek do krytyki ekonomii politycznej); formacja społeczna związana z feudalnym sposobem produkcji, w którym podstawą stosunków produkcji jest feudalna własność ziemi, będącej w posiadaniu panującego, Kościoła lub rycerstwa. Pozbawieni ziemi chłopi pracujący, zdaniem Marksa, w warunkach niemal niewolniczych dążyli bezskutecznie do likwidacji ucisku. Niemożność rozwiązania sprzeczności klasowych pomiędzy feudałami a rodzącą się burżuazją doprowadzić musiała do wybuchu rewolucji burżuazyjnej. Procesy dziejowe miewały jednak inny przebieg, mimo iż przedstawiony powyżej uznany został w marksistowskiej historiografii za jedyny możliwy.
DIUK, POSPÓLSTWO, NIEMCY, PAR