Andrea (1431-1506)
malarz i grafik włoski, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli renesansu, swoją sztuką stworzył podstawy malarstwa nowożytnego; adoptowany syn malarza F. Squarcione, od dzieciństwa zajmował się odlewaniem w gipsie starożytnych rzeźb, w 17. roku życia malował freski (wraz z A. Vivarinim i N. Pizolo) w kaplicy Ovetari w kośc. degli Eremitani w Padwie, w których ze względu na wysokie usytuowanie malowideł zastosował śmiałe skróty perspektywiczne (zachowały się tylko we fragmentach); poza krótkimi pobytami we Florencji i Rzymie związany był z dworem Ludwika Gonzagi w Mantui; w jego pałacu (w sypialni) stworzył freski, na których pokazana jest cała rodzina i dwór Gonzagów w scenach związanych z przyjazdem z Rzymu kardynała Franciszka Gonzagi - jest to pierwszy w sztuce włoskiej portret zbiorowy i pierwszy przykład malarstwa iluzjonistycznego; oprócz fresków malował też obrazy o tematyce religijnej, mitologicznej, historycznej i alegorycznej, m.in. słynny Chrystus umarły, z zaskakującym skrótem perspektywicznym postaci widzianej od stóp, cykl 9 obrazów Triumf Cezara (pierwsze dzieło malarskie ukazujące świat antyczny z naukową dokładnością), Św. Sebastian i Św. Jerzy (studia anatomii); osiągnął też wysoki poziom w technice miedziorytu (Walka Trytonów, Bachanalie, Złożenie do grobu).
ILUZJONIZM, ZWINGER, GOSSAERT, WŁOSKA SZTUKA, HISTORYCZNE MALARSTWO, WĘGIERSKA SZTUKA
- SEBASTIAN, święty (IV w.)
- MONOCHROMATYZM, operowanie w dziele malarskim...
- MIEDZIORYT, technika graficzna należąca...