ob. Ras Szamra
miasto w Syrii. k. Latakii, w starożytności ważny ośr. handlowy na szlaku łączącym Mezopotamię, Egipt, Cypr i Kretę; ciągłość osadnictwa od V tysiąclecia p.n.e.; zamieszkane gł. przez Kananejczyków, było pod wpływem kultur mezopotamskich, później też egipskiej i minojskiej; największy rozkwit od ok. 1600 p.n.e.; rozwijało się rzemiosło, a zwł. przemysł kosmetyczny (znaleziono składy z licznymi flaszeczkami na pachnidła, pojemnikami na szminki); ok. 1500 p.n.e. miasto podbite przez faraona Totmesa III; w połowie XIV w. p.n.e. U. zniszczyło trzęsienie ziemi i pożar; odbudowany uległ całkowitemu zniszczeniu ok. 1200 p.n.e. wskutek najazdu ludów z Grecji i Azji Mniejszej. Odkryte 1929 przez Francuza C. Schaeffera m.in. pozostałości miasta z siatką prostokątną ulic, domy z łazienkami, kanalizacją, przewody i zbiorniki do gromadzenia wody deszczowej; pod domami komory grobowe, w nich wyroby z fajansu, ozdoby z kości słoniowej, alabastrowe wazy, ceramika minojska i mykeńska (wiele grobów zostało wcześniej splądrowanych); w płn.-zach. części miasta ogromny pałac królewski, świątynie, stajnie, inne rezydencje; zespół domów, magazynów, spichrzów w okolicach portu. Niezwykłe znaczenie miało odkrycie wielkiego archiwum zawierającego różnojęzyczne teksty, m.in. tabliczki z nieznanym wcześniej pismem ugaryckim.
FENICJA, ANAT, UGARYCKIE PISMO, FENICKA SZTUKA, RAS SZAMRA, UGARYCKI JĘZYK, FENICJAN RELIGIA
- TYLOCH, Witold (1927-90)
- SYRYJSKA SZTUKA, położenie geogr. Syrii...
- MIASTO, jednostka osadnicza wyróżniająca...