bushi, szlachcic japoński, rycerz z drużyny wojskowej pana feudalnego (daimyō), stosujący się do kodeksu postępowania wojownika (bushidō), uprawniony do noszenia dwóch mieczy: długiego (zw. daitō lub kataną) bądź krótszego (wakizashi lub tantō), mający prawo życia i śmierci wobec pospólstwa; warstwa która poczęła się kształtować na przełomie VII i VIII w. n.e., wyodrębniona społecznie w X w., świetnie wykształcona (w cykl kształcenia obok sztuki walki wchodziła m.in. medycyna, astrologia, matematyka, prawo, literatura, retoryka, kaligrafia), wysoce uprzywilejowana; zgodnie z bushido s. nie uznawał lęku ani kapitulacji; w wypadku klęski popełniał seppuku (samobójstwo) uważane również za sposób uzewnętrznienia uczuć (np. z żalu po śmierci suzerena); s. zdeklasowani bądź pozbawieni swego pana lennego zw. byli rōninami; 1868 zarządzeniem cesarskim pozbawiona przywilejów; etos samurajski przetrwał dłużej, zwł. w jap. wojsku, wyrósł z niego m.in. ruch kamikaze podczas II wojny światowej.
JAPOŃSKI FILM, RŌNIN, ŌKUBO, YAMAMOTO, MATSUO, TEATR, SHIGA, JAPOŃSKA LITERATURA, KATANA, KYUDO
- samuraj, miecz samuraja, być...
- samuraj, członek jap. kasty wojsk.(...)
- ENDŌ Shusaku, (1923-1996)