(1783-1830)
Wenezuelczyk, przywódca wojen o wyzwolenie Ameryki Łac. spod panowania hiszp. Potomek rodziny kreolskich plantatorów, wykształcony w Europie; po powrocie włączył się w ruch wyzwoleńczy biorąc aktywny udział w proklamacji I Republiki Wenezueli (1811). Po jej obaleniu przez Hiszpanów schronił się na terenie dzisiejszej Kolumbii, zorganizował armię republikańską i 1813 wkroczył do Caracas proklamując powstanie II Republiki; otrzymał wtedy tytuł El Libertador (Wyzwoliciel). 1814 Hiszpanie ponownie odzyskali kontrolę nad Wenezuelą. B. schronił się na Haiti i wznowił walkę, która doprowadziła 1819 do wyzwolenia Nowej Grenady (dzisiejsza Kolumbia). Powiększaniu armii wyzwoleńczej sprzyjały dekrety B. o zniesieniu niewolnictwa i nadaniu ziemi żołnierzom (1817). W krótkim czasie po spektakularnych zwycięstwach pod Junín, Ayacucho i przekroczeniu z armią Andów wyzwolone zostały Boliwia, Wenezuela, Ekwador i Peru. B. został wybrany prezydentem Kolumbii. Plany konfederacji wyzwolonych krajów, jakie snuł jeszcze podczas emigracji, po pokonaniu Hiszpanów spotkały się z oporem tak najbliższych mu oficerów, jak i ludności. Oskarżany o skłonności dyktatorskie na krótko przed śmiercią wycofał się z życia politycznego, nigdy nie przestając głosić konieczności zjednoczenia krajów Ameryki Łac. (tzw. boliwaryzm).
BOLIWIA, WIELKA KOLUMBIA, PEZ, SANTANDER, EKWADOR