de l'Orme Ph. (między 1510 a 1515-1570)
architekt francuski i teoretyk architektury, najwybitniejszy przedstawiciel renesansu we Francji. 1533-36 przebywał we Włoszech, gdzie przeprowadzał pomiary budowli antycznych, dzięki czemu poznał gruntownie architekturę staroż.; jej zasady przeniósł na grunt francuski, dostosowując je do miejscowych tradycji budownictwa późnogotyckiego, warunków społecznych i klimatycznych. Jego budowle cechuje harmonijna kompozycja elementów, wyważenie proporcji, symetria, oszczędna dekoracja; wprowadził wiele nowych rozwiązań konstrukcyjnych oraz tzw. porządek francuski (kolumny z poprzecznymi pierścieniami na trzonach). Nadworny architekt Henryka II i Katarzyny Medycejskiej. Gł. dzieła: Hôtel de Bullioud w Lyonie, zamek St. Maur, zamek w Anet; w Paryżu: Arsenał, Hôtel de Tournelles, klasztor Kordelierów oraz pałac Tuileries (zburzony 1871); prace architektoniczne w zamkach Fontainebleau, Vincennes, La Muette i Chenonceaux (galeria na moście).
TUILERIES, FRANCUSKA SZTUKA