(ok. 1257-90)
książę wrocławski od 1270, krakowski od 1288, z rodu Piastów. Dążył do zjednoczenia ziem polskich, zwycięsko konkurował z Władysławem Łokietkiem w walce o tron krakowski. Krzewił kulturę rycerską (gł. turnieje); popierał kolonizację na wsi i rozwój miast (zwł. Wrocławia). Popadł w konflikt z biskupem wrocławskim w sprawach majątkowych, pozostając pewien czas pod klątwą.