Nemanicze, Nemanjići
dynastia książęca (od 1217 królewska) panująca w Serbii; założył ją wielki żupan Raszki Stefan (Simeon) Nemania (panował 1166-96), który wyzwolił i zjednoczył ziemie serbskie spod panowania Bizancjum, zał. klasztory Chilendar na Athosie i Studenica w Serbii; Stefan zw. Prvovenčani (1196-1227) otrzymał od papieża Honoriusza III tytuł króla (1217), za jego panowania powstało pierwsze arcybiskupstwo, które objął jego brat św. Sawa, twórca autokefalicznego Kościoła serbskiego, po kanonizacji patron dynastii i państwa; kolejni władcy nosili tytuł królewski: Radosław (1227-34), Władysław (1234-43), Urosz I (1243-76), Stefan Dragutin (1276-82), Milutin (1282-1321), Stefan III Deczanski (1321-31); Stefan Duszan koronował się 1364 na cara Serbów i Romeyów, jego panowanie było szczytem potęgi Serbii średniowiecznej, obejmującej Albanię, Macedonię, Tesalię, Epir i skrawki Tracji; po śmierci ostatniego przedstawiciela dynastii, Stefana Urosza (1355-71), cesarstwo się rozpadło.