(955-983)
syn Ottona Wielkiego i jego drugiej żony, Adelajdy, król niem. od 961, cesarz od 976; władał samodzielnie od 973, kontynuował politykę ojca wzmacniania władzy król. w Niemczech i rozszerzania wpływów w Italii; zwalczył bunty w Lotaryngii (zajętej przejściowo przez króla franc. Lotara) i Bawarii (zbuntowała się pod wodzą jego kuzyna, księcia Henryka II Kłótliwego); 979 przyjął poddaństwo Polski i Czech; 982 uderzył na płd. Italię, gdzie został pokonany przez Arabów; 983 na zjeździe w Weronie doprowadził do mianowania królem swojego syna, Ottona III; jego zainteresowanie Włochami i nieobecność w Niemczech doprowadziły w ostatnich latach do rebelii na granicach (bunt Duńczyków, ataki Słowian).
HENRYK KŁÓTNIK, OTTO III, KARYNTIA, OTTO I WIELKI, MIESZKO I, HABSBURGOWIE, LEOPOLD I