zbrojna walka chrześcijan z krajów położonych na Płw. Iberyjskim o odebranie ziem zagarniętych w VIII w. przez Arabów; zapoczątkowana wg tradycji bitwą pod Covadongą (ok. 718); do pocz. XI w. ograniczona do niewielkich państewek na płn. i płn.-zach. Półwyspu (Asturia, Nawarra, Aragonia, Marchia Hiszpańska z Barceloną); nasiliła się po rozpadzie kalifatu kordobańskiego (1035); w okresie 1085-1147 zdobyto kolejno Toledo, Saragossę i Lizbonę; r. dokonywała się stopniowo, a poszczególne jej fazy były przedzielone okresami względnie pokojowego współżycia muzułmanów i chrześcijan, wynikającymi z wewn. konfliktów państw chrześc. oraz z konieczności zasiedlania podbitych obszarów; niekiedy państwa chrześcijańskie ściągały z Arabów trybut zamiast otwartej walki z nimi; 1086 w bitwie pod Zalaką Almorawidzi, zaś 1195 pod Alarcos Almohadzi powstrzymywali postęp r.; od XII w. gł. siłami r. były Aragonia, Kastylia i Portugalia; do walki przeciwko Arabom włączyły się mniejsze księstwa, miasta, a także zakony rycerskie; 1212 zwycięstwo chrześcijan pod Las Navas de Tolosa umożliwiło opanowanie do 1266 środk. i płd. terytoriów Płw. Iberyjskiego (z wyjątkiem Grenady); 1340 siły chrześcijan przełamały kontrofensywę afrykańskich Marynidów nad rz. Salado; ostatecznie zakończyło proces r. 1492 zdobycie Grenady.
- rekonkwista, określenie wojen prowadzonych...
- HISZPAŃSKA LITERATURA, pierwszym i w całości...
- IZABELA I KATOLICKA, (1451-1504)