(?-1014)
ostatni car Bułgarów (od 976), syn komesa Nikołaja, władcy płd. Macedonii; w walce z Bizancjum zjednoczył ziemie macedońskie, przyłączył większą część Bułgarii, Serbii i Epir; stol. była Prespa, a następnie Ochryda, gdzie wskrzesił patriarchat bułgarski; po okresie blisko 20-letnich zwycięskich walk wstrzymujących ekspansję Bizancjum, jego wojska nieoczekiwanie zostały pokonane 1014 pod Strumicą przez armię Bazylego II (zw. potem Bułgarobójcą); S. zmarł na wieść o klęsce, a jego państwo uległo wkrótce ostatecznie (1018) bizantyjskiej agresji.