w starożytnym Rzymie forma rządów zapoczątkowana przez cesarza Dioklecjana (koniec III w.); absolutna władza panującego, któremu przypisuje się cechy boskie; władca stał się panem (dominus) życia i majątku obywatela; d. towarzyszył m.in. zwyczaj oddawania hołdu na kolanach (proskyneza), charakterystyczny dla kultury wschodniej.
DIOKLECJAN, LEX
- Konstantyn Wielki, (ok. 285-337)
- Dioklecjan, (ok. 245-316)
- pryncypat, (od łac. princeps...