szkoła filozoficzna w starożytnej Grecji, której założycielem miał być Ksenofanes, a głównym teoretykiem jego uczeń Parmenides z Elei (VI/V w. p.n.e.). Parmenides przyjął, że to, co jest, jest i nie staje się, natomiast czego nie ma, nie jest. A zatem zmiana i ruch są tylko złudzeniem zmysłów, polegać należy więc tylko na myśli. Broniąc swojej koncepcji jedności i niezmienności bytu e. (zwł. Zenon z Elei) posługiwali się paradoksami, przyczyniając się do rozwoju logiki.
PARMENIDES Z ELEI, KSENOFANES Z KOLOFONU, MEGAREJSKA SZKOŁA, PARADOKSY STAROŻYTNYCH
- ZENON Z ELEI, (ok. 490-430 p.n.e.)