miejsca przymusowego pobytu żołnierzy pol. w niewoli: jeńców z kampanii wrześniowej 1939, kampanii franc. 1940, powstania w-wskiego 1944, a także zestrzelonych i ujętych lotników; największe z nich: Lamsdorf-Łambinowice, Dobiegniew-Woldenberg, Kunau, Murnau - łącznie ok. 150 tys. żołnierzy (1941), także obozy radzieckie dla żołnierzy i oficerów pol. ujętych po 17 IX 1939, początkowo na terenach zajętych: Kamieniec Podolski, Husiatyn, Nowogród Wołyński, potem w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie - razem ok. 250 tys. osób, z których znaczną część wymordowano 1941 w Katyniu, Twerze i Charkowie; od 1944 istniały w ZSRR i Polsce obozy dla żołnierzy Armii Krajowej, m.in. Diagilewo, Miedniki, Skrobów.
OBOZY JEŃCÓW POLSKICH W II WOJNIE ŚWIATOWEJ
Słownik pojęć