wspólnoty zorganizowane na podstawie określonych reguł, mające cele rel.; występują m.in. w buddyzmie, islamie, dżinizmie; powodem powstania z. chrześc. była chęć doskonalszego niż to możliwe w życiu świeckim urzeczywistniania cnót i tzw. rad ewangelicznych (posłuszeństwa, ubóstwa, czystości); zakony w chrześcijaństwie wsch. oparły się na regułach Pachomiusza i Bazylego Wielkiego, zgodnie z którymi każdy klasztor i wspólnota stanowiły oddzielną jednostkę; z. w chrześcijaństwie zach. przyjęły w VI w. konstytucję (regułę) św. Benedykta; benedyktyni odegrali dużą rolę cywilizacyjną w ówczesnym świecie; w średniowieczu powstały z. żebracze (franciszkanie, dominikanie) oraz rycerskie (templariusze, joannici, Krzyżacy); podczas kontrreformacji rozpoczął działalność z. jezuitów, w następnych stuleciach redemptoryści, pijarzy, oratorianie i in.; w Polsce pierwsi rozpoczęli działalność benedyktyni (X/XI w.).
- zakony, znane w wielu religiach...
- TRZECIE ZAKONY, .
- zakony żebrzące, zakony utrzymujące się...