(1913-60)
francuski powieściopisarz, eseista i dramaturg; jeden z gł. przedstawicieli egzystencjalizmu; uczestnik ruchu oporu; 1944-47 red. nacz. dziennika "Combat", 1957 nagroda Nobla. Punktem wyjścia twórczości C. było przekonanie o irracjonalności i absurdalności świata; człowiek w obcym i niezrozumiałym świecie skazany jest na daremność swoich wysiłków. Myśli te, najpełniej wyłożone w Micie Syzyfa (1942), ukształtowały postawę bohatera powieści Obcy (1942). Osobiste zaangażowanie C. w ruchu oporu wpłynęło na rewizję jego poglądów."Doświadczenie absurdu" ustąpiło miejsca głoszeniu solidarności i konieczności zbiorowego wysiłku dla zmniejszenia sumy cierpień w świecie (Dżuma, 1947). Wydanie 1951 Człowieka zbuntowanego, gdzie C. wystąpił przeciw doktrynom, które dzień dzisiejszy chcą poświęcić dla przyszłości (a więc i przeciw marksizmowi), spowodowało ostry atak J.P. Sartre'a i zerwanie wzajemnych stosunków; 1956 ukazała się jego ostatnia powieść Upadek; zginął w wypadku samochodowym.
FRANCUSKA LITERATURA, MACIEJEWSKI, TEATR ABSURDU, AUTOBIOGRAFIA, EGZYSTENCJALIZM, ABSURDU TEATR, ANOUILH Jean, GUZE, KIJOWSKI, ZAMKOW
- Camus Albert, (1913-60)
- Camus Albert, (1913-60)
- ALBERT, Skrócona forma imienia...