(1606-84)
poeta i dramaturg francuski, czł. Akad. Francuskiej. Debiutował w wieku 23 lat komedią Melita, 1636 wystawił Cyda, który stał się przyczyną jednego z najbardziej znaczących sporów literackich klasycyzmu: o niezachowanie tzw. "trzech jedności" (czasu, miejsca i akcji) w dramacie, a także o stosunek tego, co w nim prawdziwe, do tego, co prawdopodobne. C. zniechęcony zarzutami porzucił na kilka lat pisanie dla sceny (tłumaczył wierszem Naśladowanie Chrystusa). Dopiero od 1642 pisze nowe sztuki: Horacjusz, Cynna, Polyeuktos, Pompejusz i inne. Ostatnim wielkim sukcesem C. był Edyp (1659). Pojawienie się sztuk Racine'a zaćmiło sławę C. Umarł w zapomnieniu, skreślony od 1675 z listy pisarzy subsydiowanych z kasy królewskiej. Ale w XVIII w. jego tragedie z bohaterami, dla których honor i sława warte są wszelkich ofiar, nawet poświęcenia miłości, powróciły na sceny i chętnie są grane do dziś.
CYD, FRANCUSKI TEATR, FRANCUSKA LITERATURA, ALEKSANDRYN, LEDÓCHOWSKA, SCUDÉRY, FRYKSOS, TRAGEDIA LIRYCZNA, TALMA, KLASYCYZM W LITERATURZE
- Corneille Pierre, (1606-84)
- Corneille Pierre, (1606-84)
- Corneille Pierre, (1606-84)