Jean Baptiste (1639-99)
francuski poeta i dramaturg, czołowy przedstawiciel franc. klasycyzmu, przez część historyków literatury uważany za największego dramatycznego poetę Francji; czł. Akad. Franc., historiograf króla Ludwika XIV; wykształcenie klasyczne u jansenistów w Port-Royal (jansenizm) i w College Beauvais; w stronę dramatopisarstwa zwrócił się pod wpływem znajomości z J. de la Fontaine'em i Molierem; twórczość dramatyczna R. czerpie z wzorców tragedii antycznych, m.in. Arystofanesa i Eurypidesa; sięgnięcie do ludzkich namiętności, uczuć, emocji i przeznaczenia niezależnego od woli człowieka pozwoliło R. uwolnić dramat franc. od sztuczności obowiązujących dotąd sztywnych reguł; 1664 debiut sztuką Tebaida w teatrze Moliera; dramaty: Alexandre, Andromacha, Brytanik, Pieniacze (jedyna komedia), Berenika, Bajazet, Mitrydat, Ifigenia w Aulidzie; niekwestionowane w historii lit. miano arcydzieła zyskała Fedra, adaptacja klasycznej tragedii Eurypidesa Hippolytus, określana jako dramat zgubnych namiętności; po jej wystawieniu R. na 12 lat rozstał się z twórczością teatralną; współautor (z poetą N. Boileau) spisanej na zamówienie król. oficjalnej historii epoki rządów Ludwika XIV; 1689 powrót do dramatopisarstwa; ostatnie utwory - tragedie biblijne Estera i Atalia; R. rywalizował z innym wielkim franc. poetą i dramaturgiem epoki, P. Corneill'em; uniwersalne i międzynar. uznanie dramatycznej twórczości R. przyniósł w. XIX.
TURSKI, POLSKA. TEATR. BAROK, TRAGEDIA, TALMA, CORNEILLE Pierre, LENCLOS, ALEKSANDRYN, LIST, TRAGEDIA LIRYCZNA, FRANCUSKA LITERATURA
- RACINE, miasto w USA, w stanie...
- Racine Jean, (1639-99)
- Racine Jean, (1639-99)