Jacob (1593-1678)
malarz flamandzki, obok P.P. Rubensa i A. van Dycka najwybitniejszy przedstawiciel flamandzkiego malarstwa barokowego; uczył się w Antwerpii u A. van Noorta (którego córkę potem poślubił); jego wczesne prace tkwią w manieryzmie, po 1617 zaczął wzorować się na dziełach Caravaggia, Rubensa i J. Bassano; malował sceny mitologiczne (Pan i nimfa Syrinks), alegorie (Alegoria płodności ziemi), sceny rodzajowe (Myśliwy z psami); ulubionymi tematami J. były: Satyr i wieśniak (motyw z bajki Ezopa), Koncert rodzinny i Król pije (zaczerpnięte z tradycji lud.) - obrazy te mają po kilka wersji. J. malował także sceny religijne (Adoracja Dzieciątka, Warszawa, Muzeum Narodowe), wykonywał dekoracje malarskie wnętrz (pałac Huis ten Bosch k. Hagi) oraz kartony do tapiserii. Jego malarstwo cechuje zamiłowanie do wypełniania dużymi postaciami całej płaszczyzny obrazu (aż po brzegi), wyrazisty modelunek postaci, gwałtowność ruchów, żywiołowość. W późniejszych pracach kompozycja staje się mniej stłoczona, kolorystyka bardziej zharmonizowana.
- RIJKSMUSEUM, Muzeum Królewskie w...
- HERAKLES, Odmiana imienia -> Herkules.(...)
- FLAMANDZKA SZTUKA, sztuka rozwijająca się...