muzyka wschodniorzymskiego cesarstwa w okresie od IV do XV w.; w znacznym stopniu religijna; osiągnęła szczytowy rozwój w twórczości kompozytorów VIII i IX w. Jana z Damaszku, Andreasa z Krety i Kosmasa z Jerozolimy; w XIII w. spore znaczenie zyskuje również teoria muzyki (ustalenie systemu modi); b.m. różni się od muzyki greckiej i latyńskiej, jest pod znaczniejszym wpływem muz. Bliskiego Wschodu; dominują w niej formy hymniczne (troparion, kontakion, kanon) o ścisłej funkcji liturgicznej; najczęstsze instrumenty to rogi, trąbki, piszczałki, cymbały, organy; elementy b.m. przetrwały w prawosławnej muz. cerkiewnej; z tradycją b. m. związana jest tzw. notacja bizantyjska - średniowieczna odmiana zapisu neumatycznego muzyki Kościoła wschodniego.
- BIZANTYJSKIE CESARSTWO, Bizancjum, cesarstwo...
- cesarstwo bizantyjskie, (bizantyńskie) , inaczej...
- BIAŁORUSKA MUZYKA, muzyka ludowa wykazująca...