Reklama

SZWAJCARSKA MUZYKA

(muz. 2)

profesjonalna m.sz. - już we wczesnym średniowieczu gł. ośr. chorału gregoriańskiego był słynny klasztor St. Gallen - także kolebka teorii ówczesnej muzyki; stamtąd pochodzą najstarsze zachowane tropy i sekwencje, stanowiące zaczątki dramatu liturgicznego; w średniowieczu w Szwajcarii znani byli minnesingerzy; w miastach w XV-XVI w. działało wielu organistów, kompozytorów i teoretyków (H. Kotter, J. Wannenmacher, M. Apiarus, G. Meyer, autor rozpraw teoretycznych H. Glareanus, L. Senfl - tworzący poźniej w Niemczech). Najwybitniejsi twórcy XVII i XVIII w. to J.M. Gletle (autor licznych motetów i psalmów), J.C. Bachofen i J. Schmidlin - twórcy polifonii chóralnej w Szwajcarii, H.G. Nägle. W 2. poł. XIX w. powstały konserwatoria i stałe orkiestry symfoniczne, wzmocniły się kontakty ze środowiskiem muzyków niem. i franc.; w Szwajcarii romańskiej działali m.in. Ch.S. Bovy-Lysberg, O. Barblan i É. Jaques-Dalcroze, twórca znanej metody wychowania muzycznego; do najwybitniejszych kompozytorów w cześci niemieckojęzycznej należeli: F. Hegar, H. Huber, F. Klose, H. Suter; pozostawali oni w kręgu wpływów niem. neoromantyzmu. Dopiero w XX w. wpływy niem. i franc. zaczęły się równoważyć i uzupełniać, co wiąże się z ogólnym charakterem europejskiej awangardy muz.; spośród twórców tego okresu na pierwszy plan wysuwają się: A. Honegger, F. Martin, R. Liebermann i A. Schibler reprezentujący różne odmiany dodekafonii; za twórcę szwajcarskiego serializmu i technik postserialnych uchodzi H. Huber, który był nauczycielem wielu kompozytorów zagr. o światowej renomie; spośród najmłodszych twórców wyróżnia się M. Jarrell. W Szwajcarii mają siedziby międzynar. stowarzyszenia muz., m.in. Światowa Federacja Międzynar. Konkursów Muz. (FMCIM); od 1909 w Zurychu organizowany jest festiwal Juni-Festwoche.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama