styl powstały w Anglii w okresie wczesnego renesansu, związany z panowaniem królowej Elżbiety I (1558-1603); zaznaczył się gł. w budownictwie świeckim (pałace, rezydencje, uczelnie); stanowił połączenie form gotyku ang. z formami włoskiego renesansu. Charakterystyczna symetria fasad, ich regularność i rytmiczność; budowle zakończone były narożnymi wieżami, posiadały dachy z ozdobnymi kominami i lukarnami, dekoracyjnie ukształtowane szczyty lub też dachy płaskie wykończone balustradową attyką; nietynkowane ceglane ściany urozmaicały wykusze i kamienne obramienia okien oraz drzwi, bogato profilowane i rzeźbione; duże okna obficie oświetlały wnętrza, które zdobiły liczne płaskorzeźby, sztukaterie, boazerie, kartusze, ornamenty, kominki. E.s. reprezentują m.in. pałace i dwory: Longleat, Burghlay House, Monacute, Wollaton, Hardwick Hall, Holland House (Londyn), Ashton Hall; uczelnie: St. John's College i Nevill Court w Trinity College w Cambridge, Merton i Wadham College w Oksfordzie.
ANGIELSKA LITERATURA, ANGIELSKA MUZYKA
- LOVELACE, Richard (1618-58)
- GHELDERODE, Michel de, właśc. ^Ademar...
- ANGIELSKA SZTUKA, najstarsze zabytki pochodzą...