wyroby ceramiczne z gliny (gł. kamionkowej, zmieszanej z topnikami); temp. wypalania do 1300°C; białe lub barwione, niepokrywane szkliwem; od starożytności stosowana we wszystkich epokach jako tworzywo do wyrobów rzemiosła artyst. (np. figurki), użytkowych i ozdobnych detali architektonicznych (wykładanie podłóg, ścian); najstarsze przedmioty z t. pochodzą z Chin, gdzie w epoce dyn. Han i Tang wyrabiano figurki i figury - często naturalnej wielkości - ludzi, zwierząt, uzbrojenia i sprzętów codziennego użytku i zakopywano je w grobach ze zmarłymi (terakotowa armia); w starożytności (Grecja, państwo Etrusków, Rzym) stosowano t. do rzeźbienia nagrobków, sarkofagów i urn, a także do detali architektonicznych (fryzy, akroteriony); potem t. częściowo utraciła znaczenie jako materiał wytwórczy i zdobne tworzywo; obecnie stosowana gł. w formie płytek na posadzki i okładziny ścienne, większe płyty - jako okładziny elewacji.
- terakota, ułożyć terakotę,...
- PAJOU, Augustin (1730-1806)
- BRZEGA Wojciech, (1872-1941)