(1895-1978)
pisarz, eseista i tłumacz, członek zarządu pol. PEN Clubu (od 1931) i prezes (1933-78), doktor h.c. KUL-u (1976). Od 1956 r. członek władz Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). Wybitny znawca i miłośnik kultury gr. i rzym., propagujący w swej twórczości wiedzę antyczną oraz wartości i tradycje europ. humanizmu. Najważniejsze miejsce w dorobku P. zajmuje proza fabularna, szkice i eseje o tematyce antycznej, jego Mitologia (1924) jest do dziś ważnym źródłem wiedzy o wierzeniach gr. i rzym., opowiadania Eros na Olimpie (1924), adaptacje eposów Homera Wojna trojańska (1927) i Przygody Odyseusza (1935) dopełniają to kompendium. Jego fabularyzowaną opowieść Dysk olimpijski (1924) wyróżniono brązowym medalem na XI Olimpiadzie w Berlinie (1936). P. jest autorem wielu relacji z podróży, m.in. Mój Rzym (1959), oraz albumów opracowanych wraz z Z. Parandowskim Grecja (1962) i Rzym (1968). Wydał opowiadania, m.in. Trzy znaki Zodiaku (1938), szkice Z antycznego świata (1958) i dramat Medea (1961). Szeroką dyskusję wywołała opisująca przełom światopoglądowy młodego człowieka powieść Niebo w płomieniach (1936). Zainteresowanie psychologią twórczości artyst. i osobowością wielkich pisarzy wyraził P. w powieści poświęconej postaci O. Wilde'a Król życia (1930) i biografii lit. Petrarka (1956). Tajniki warsztatu twórczego pisarzy różnych epok przedstawił w zbiorze anegdotycznych szkiców Alchemia słowa (1951). P. jest także autorem wspomnień, m.in. Zegar słoneczny (1953), esejów, opowiadań i zapisków biograficznych, m.in. Godzina śródziemnomorska (1949), Luźne kartki (1965), Wspomnienia i sylwety (1960). Dorobek przekładowy to głównie Odyseja Homera (1953) i O wojnie domowej Cezara (1951), teorię przekładu opisał w przedmowie i szkicach do pracy zbiorowej O sztuce tłumaczenia (1955).
- PARANDOWSKI, Jan (1895-1978)
- Parandowski Jan, (1895-1978)
- LAZUROWA JASKINIA, Grotta Azzurra