nurt w poezji franc. 2. poł. XIX w.; określany jako pozytywistyczna odpowiedź na romantyzm; z programowego hasła twórcy p. wywiedli konieczność obiektywizmu poezji, jej elegancji, erudycji i harmonijnej konstrukcji; parnasiści dużą wagę przywiązywali do wszystkich gat. sztuki, odwoływali się też do kultur antycznych; czołowi twórcy p. to Th. Gautier (uważany za inspiratora), J.M. de Hérédia, Ch.M. Leconte de Lisle, Sully-Prudhomme; p. znalazł zwolenników w lit. pol. (np. F. Faleński, W. Gomulicki); nazwa kierunku od tytułu zbiorowego tomu wierszy Le Parnasse contemporain.
GRIPARIS, SERBSKA LITERATURA, MŁODA BELGIA, RAKIĆ, CASTRO Eugénio de, KANADYJSKA LITERATURA, KAWAFIS, MACHADO Y RUIZ, DROSINIS Jeorjos, GOMULICKI
- parnasizm, kierunek w poezji franc.(...)
- estetyzm, nazwa kierunków w lit.(...)
- Przesmycki Zenon, pseud. Miriam, Jan Żagiel, (1861-1944)