(1835)
wiersz J. Słowackiego napisany pod wpływem przeżyć związanych z pejzażem alpejskim. Monolog, przybierający formę listu adresowanego do ukochanej osoby, rozpatruje jej postać na tle domu, ogrodu i rodzinnego krajobrazu oraz określa uczucia tęsknoty podmiotu lir.: "Wiem, gdzie malować myślą twe oczy i postać, / Między jakimi drzewy szukać białej szaty". Zupełnie odmiennie zarysowane jest miejsce pobytu piszącego, ten świat dynamicznie tworzy się mocą wyobraźni poet. słowa, na którą składa się metaforyczność opisu ("włosem deszczu skałom wieńczyć głowę"), ruch ("osrebrzać", "promienić", "zwalić", "położyć"), subiektywizm podkreślany składnią, w której występują anaforyczne powtórzenia przeciwstawień "wiem" - ale ty "nie wiesz" na początku kolejnych zwrotek. Rozłączenie z ukochaną osobą przywołuje uczucia miłości: "Tyś mi widna jak gwiazda", smutku i tęsknoty: "choć się nigdy, nigdzie połączyć nie mamy", ale też i rezygnacji: "A ty - wiecznie zagasłaś nad biednym tułaczem".
- KIRIBATI, dawn. Wyspy Gilberta
- Słowacki Juliusz, (1809-49)
- Słowacki Juliusz, (1809-49)