(1871-1937)
prozaik, publicysta. Działacz PPS. Brał czynny udział w rewolucji 1905 r. i walkach Legionów. Współzałożyciel i dwukrotny prezes ZZLP (1924-35). Wielki Mistrz masońskiej Loży Narod. Pol. Debiutował jako krytyk rozprawą Stefan Żeromski (1902), był autorem studiów o S. Wyspiańskim, W. Berencie i W. Orkanie druk. w "Ogniwie" (1903-04). Problemy psychol. bohaterów ruchów rewol. przedstawia w utworach Ludzie podziemni (1908-09), Dzieje jednego pocisku (1910), do tradycji powstania styczniowego sięgnął w zbiorze nowel Ojcowie nasi (1911). Powieści o walkach niepodległościowych to m.in. Odznaka za wierną służbę (1921), Mogiła nieznanego żołnierza (1922). Jest też S. autorem satyr.-groteskowego Zakopanoptikonu (1913-14), powieści analizujących wpływ pieniądza na psychikę człowieka Pieniądz (1914) i Wyspa zapomnienia (1921). Stosunki społ.-polit. po odzyskaniu niepodległości i walkę o władzę opisał w Pokoleniu Marka Świdy (1925) i Wielkim dniu (1926), a rozluźnienie zasad moralnych i upadek aparatu władzy w Fortunie kasjera Śpiewankiewicza (1928). Ważną pozycją dla ruchów pacyfistycznych popieranych przez autora była trylogia wojenna Żółty krzyż (1932-33).
- Strug Andrzej, właśc. Tadeusz Gałecki, (1871-1937)
- STRUG, Andrzej, właśc. Tadeusz...
- ANDRZEJ, Pochodzenia greckiego,...