(1823-62)
poeta, tłumacz, ur. na Białorusi, pochowany w Wilnie na Rossie. Mieszkał w dzierżawionej wsi pod Wilnem, był demokratą krytykującym stosunki feudalne na wsi, siebie nazywał "lirnikiem wioskowym", ale równocześnie bronił tradycji i kultury szlacheckiej. Utrzymywał kontakty z wileńską elitą kulturalną, a S. Moniuszko skomponował muzykę do kilku jego wierszy. Debiutował gawędą Pocztylion (1844), następnie pracował nad Przekładami poetów polsko-łacińskich epoki zygmuntowskiej (t. 1-6, 1851-52) i wyborem realist. utworów obycz. obrazujących stosunki społ. na wsi Gawędy i rymy ulotne (t. 1-6, 1853-61). Pod wpływem Mickiewiczowskiej epopei napisał gawędę poet. Urodzony Jan Dęboróg (1854), najpełniej twórczość jego oddają wierszowane gawędy lud., np. Garść pszenna (1855), Janko Cmentarnik (1856), w których solidaryzował się z wsią i zaściankiem, tematykę tę rozwinął w Wyzwolonym włościaninie (1859). Kontynuacją tradycji klasycystycznych jest poemat hist. Margier (1855), a wspólnotę z Norwidowskim sarkazmem można dostrzec w Melodiach z domu obłąkanych, utworze wchodzącym w zbiór liryk Poezje ostatniej godziny (1862) zamykających jego twórczość.
- Syrokomla Władysław, właśc. Ludwik Kondratowicz, (1823-62)
- SYROKOMLA, Władysław, właśc.(...)
- WŁADYSŁAW, Pochodzenia starosłowiańskiego,...