(lit.)
bohater powieści W pustyni i w puszczy H. Sienkiewicza; czternastoletni syn polskiego inżyniera pracującego w kompanii Kanału Sueskiego, wcześniej uczestnika powstania styczniowego; porwany z Port-Saidu wraz z córką współpracownika ojca, Angielką Nel Rawlison przez zwolenników powstania Mahdiego z Sudanu; dzieci miały zostać wymienione za krewną wodza Fatmę; w drodze przez pustynię Staś obmyślał sposób uwolnienia Nel i siebie z rąk porywaczy; gdy drogę karawanie zastąpił lew, wystraszeni Beduini zdecydowali się oddać w ręce Stasia sztucer; zabiwszy lwa Staś zastrzelił również oprawców Gebhra, Chaima i dwóch ich towarzyszy; odtąd dzieci już wolne przemierzały Afrykę w towarzystwie Mei i Kalego, dwójki oswobodzonych przez Stasia niewolników murzyńskich; przez cały czas trwania wędrówki Staś czuje się odpowiedzialny za swych towarzyszy: zdobywa pożywienie, chininę dla chorej na febrę Nel, oswobadza Kinga - słonia uwięzionego w wąwozie; wychowany patriotycznie Staś wielki baobab, w którym znajdują schronienie podczas choroby Nel, nazywa Krakowem a na skałach Kilimandżaro wykuwa pierwsze słowa polskiego hymnu; cudem ocalałe dzieci wracają do Egiptu do swoich ojców; po dziesięciu latach Staś jako absolwent politechniki w Zurychu żeni się z Nel.
- W pustyni i w puszczy, (1911)
- STANISŁAW, Pochodzenia starosłowiańskiego,...