Wiktor (1927-96)
poeta, prozaik, publicysta; 1952-56 studiował w Moskwie, 1956-58 czł. redakcji "Nowej Kultury"; w latach 70. związany z opozycją demokratyczną, po 13 XII 1981 internowany; współpracownik miesięcznika "Więź" i pozadebitowego ; w młodości uprawiał również reportaż i publicystykę polit.; początkowo gorliwy propagator realizmu socjalistycznego (zbiory Śmierci nie ma!, Pierwsza linia pokoju), zaliczany do czołówki "pokolenia pryszczatych"; sięgał po tematy związane z ruchem rewolucyjnym (poematy o L. Waryńskim, K. Świerczewskim, wiersze żałobne po śmierci J. Stalina); włączył się w nurt odwilżowy zbiorami wierszy Z rozmów 1955 i opowiadań Okrutna gwiazda; po Październiku 1956 uprawiał poezję refleksyjną, zawierającą gorzkie konstatacje dotyczące historii i losów jednostki, z wyraźnymi akcentami moralizatorskimi i retorycznymi (Niezgoda na ukłon, Zagłada gatunków, Po zagładzie, Jesteś i inne wiersze, W poszukiwaniu utraconego ciepła); okres internowania przedstawił w tomie Lustro. Dziennik internowania; autor zbiorów opowiadań (Historie, Dziennik węgierski), opowieści biograficznych o M.J. Sałtykowie-Szczedrinie (Sny pod śniegiem), W. Majakowskim, A. Puszkinie, S. Jesieninie; zbiory felietonów i artykułów publicystycznych; utwory dla dzieci i młodzieży (m.in. I ty zostaniesz Indianinem, Cyryl, gdzie jesteś?); przekłady poezji ros. i radzieckiej.
- Woroszylski Wiktor, (1927-96)
- Woroszylski Wiktor, (1927-1997)
- poezja stanu wojennego, zaistniała jako zjawisko...