sentymentalna powieść J.J. Rousseau, nawiązująca tytułem do średniowiecznych kochanków, Heloizy i Abelarda. Pisarz przetworzył wniej historię swojego romansu zpanią d’Houdetot. Powieściowym alter ego R. jest młody plebejusz Saint-Preux, domowy nauczyciel szlachcianki Julii d’Etanges. Między uczennicą anauczycielem rodzi się uczucie, wkrótce zostają kochankami, jednak ojciec Julii sprzeciwia się mezaliansowi. Dziewczyna poślubia pana de Wolmar. Zraniony Saint-Preux, niesłusznie przekonany, że stracił miłość ukochanej, rozmyśla osamobójstwie. Porzuca jednak tę myśl iwyrusza wdaleką podróż wnadziei, że zapomni obólu. Po powrocie zostaje wspaniałomyślnie zaproszony przez pana de Wolmar (któremu żona wyznała prawdę odawnej miłości) do posiadłości wClarens. Byli kochankowie walczą zciągle żywym uczuciem icierpliwie znoszą udręki cnoty. Pewnego dnia dochodzi do tragedii: dziecko Julii wpada do jeziora ichoć zostaje uratowane przez matkę, ta przypłaca wypadek zdrowiem iwkrótce umiera. Na łożu śmierci wyznaje, że ma nadzieję zaznania na tamtym świecie szczęścia, którego nie mogła doświadczyć wżyciu doczesnym. Przynosząca wizję czystego związku dusz powieść wzamiarze autora miała uczyć współczesnych (którym obca była asceza) sztuki życia ikochania. Rozbudzona wrażliwość iszacunek to istotne elementy zawartego wutworze nowego wzorca zachowania. Julia wyd. w1761 r. wywarła wpływ na późniejszych twórców: R.Chateaubrianda, H. Balzaca, G.Nervala.
- sentymentalizm, (franc. sentiment =...
- Rousseau Jean-Jacques, (1712-78)