(1875-1955)
pisarz niem., brat Heinricha, ojciec Klausa. W1929 r. przyznano M. Nagrodę Nobla "przede wszystkim za wielką powieść Buddenbrookowie, która stała się klasyką współczesnej literatury iktórej popularność nieustannie rośnie". Pochodził ze starej rodziny kupieckiej zLubeki. Po śmierci ojca rodzina M. podupadła finansowo, zamieszkała wMonachium, wspominając swą dawną świetność. Wlatach 1894-95 M. był wolnym słuchaczem monachijskiej politechniki, uczęszczał także na wykłady zhistorii, historii literatury iekonomii. Redagował satyryczne pismo lit. "Simplicissimus". Wlatach 1895-98 przebywał wraz zbratem we Włoszech (Rzym, Palestrina). Od 1933 r. na emigracji wSzwajcarii, następnie od 1939 wUSA. W1952 powrócił do Szwajcarii. Debiutował nowelą Upadła (1894), aświatową sławę zyskał dzięki Buddenbrookom (1901). Kolejna powieść, Czarodziejska góra (1924), była próbą nakreślenia duchowego kryzysu Europy wprzededniu wybuchu Iwojny światowej. Na emigracji stworzył tetralogię bibl. Józef ijego bracia (1933-43), powieść poetycką Lotta wWeimarze (1939), wktórej, nawiązując do słynnego romansu J.W.Goethego zCharlottą Buff (prototypem Lotty z Cierpień młodego Wertera), przedstawił spotkanie kochanków po 30 latach, gdy on jest znanym na całym świecie poetą, aona matką jedenaściorga dzieci. Najwybitniejsze dzieło okresu emigracyjnego to Doktor Faustus (1947). Na eposie Gregorius H. von Aue oparł M. swą powieść Wybraniec (1951), która ma charakter średniowiecznej kroniki, jest lit. parodią legendy ofikcyjnym papieżu Grzegorzu. Ostatnim wielkim dziełem pisarza jest ironiczna powieść łotrzykowska Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla (1954). M. jest także autorem opowiadań inowel otematyce psychol., wktórych podejmuje problem artysty wspołeczeństwie burżuazyjnym (Mały pan Friedemann, 1898; Tristan, 1903; Tonio Krger, 1903; Śmierć wWenecji, 1913; Mario iczarodziej, 1929); esejów istudiów olit. (m.in. oGoethem, F.Schillerze, F. Nietzschem, L.N.Tołstoju, F.Dostojewskim, A.Czechowie), Listów, dzienników Osobie. Wybór pism autobiograficznych. Na emigracji uprawiał ożywioną publicystykę wymierzoną przeciwko hitleryzmowi, nazizmowi (słynne przemówienia radiowe Deutsche Hrer!, 1944). M., nawiązując do XIX-wiecznej realistycznej powieści edukacyjnej, stworzył charakterystyczny typ silnie zintelektualizowanej powieści, wktórej naczelne miejsce zajmuje konflikt między myślą iduchem ażyciem, będący wynikiem kryzysu, dekadentyzmu kultury mieszczańskiej.
- Mann Thomas, (1875-1955)
- Mann Thomas, (1875-1955)
- MANN, Thomas (1875-1955)