(1928)
autobiograficzna powieść Colette. Mieszkająca wProwansji, wmalowniczo położonym domu, którego ogród schodzi aż do morza, Colette, kobieta 50-letnia, żyje wprzekonaniu, że wyzwoliła się już spod uroku miłości. Tymczasem nieoczekiwana zazdrość młodej malarki Heleny uzmysławia jej prawdziwą naturę uczucia, jakim darzy ją 30-letni dekorator wnętrz, Vial. Colette staje wobec dylematu, czy raz jeszcze poddać się "jednemu zwielkich banałów egzystencji, jakim jest miłość", czy odkryć inne radości życia? Pomimo wewnętrznych oporów odprawia Viala iwzorem swojej matki zwraca się ku przyrodzie. Tak jak ona wstaje obrzasku, by uczestniczyć wnarodzinach dnia. Odkrywanie świata, melancholia towarzysząca starzeniu się, zachwyt nad przyrodą, dążenie ku mądrości składają się na kompozycję tematyczną utworu. Przesłanie powieści zamyka się wzdaniu, wktórym Colette stwierdza, iż żegnając się zmiłością "zauważamy, że wszystko inne staje się wesołe, mnogie iróżnorodne".
- CHRZEST, pierwszy i podstawowy...
- NATALIA, Pochodzenia łacińskiego,...
- polityka azylowa Unii Europejskiej (Wspólnoty Europejskiej), – wraz z narodzinami...