(1913-86)
franc. powieściopisarz ieseista, laureat Nagrody Nobla (1985). Zaliczany przez krytykę do grona pisarzy tworzących szkołę "nowej powieści" ( M. Butor, A. Robbe-Grillet, N. Sarraute), przeniósł na prozę swoją pasję izainteresowania malarskie. Wjego utworach rzeczywistość rozpada się na drobne fragmenty, znika ciągłość inastępstwo zdarzeń, których opisy istnieją tu obok siebie równocześnie, nakładając się jedne na drugie, tworząc malarskie kompozycje: "Piszę moje książki tak, jak maluje się obraz" - mawiał S., mając na myśli metodę pozwalającą na ukazanie wokamgnieniu wszystkiego, co pragnie się przedstawić. Zadebiutował w1946 r. powieścią Oszust, po której ukazały się kolejno: Trawa (1958), Droga przez Flandrię, Historia (1967), Bitwa pod Farsalą (1968), Ślepy Orion (1970), Nauka orzeczach (1975), Georgiki (1981) - utwór znamienny dla twórczości S., składający się ztrzech nie związanych ani chronologią, ani intrygą wątków, Warkocz Bereniki (1981) oraz ostatnia powieść, Akacja (1987). Wcentrum zainteresowań S. leży historia, takie wydarzenia, jak: Front Ludowy, wojna domowa wHiszpanii, klęska Francji w 1940 r., Ruch Oporu. Eksperymenty pisarza wdziedzinie lit. nie stanowią, jak dla pozostałych członków ruchu nouveau roman, celu samego wsobie, ale mają być środkiem wiodącym do zdefiniowania człowieka na tle historii.
- Simon Claude, (ur. 1913)
- SIMON, Claude (1913-2005)
- SIMON, Ludwik (1904-43)