(1741)
społ.-obyczajowa powieść P. de Marivaux. Tytułowa bohaterka, sierota, urodziła się prawdopodobnie w rodzinie szlacheckiej. Dziś jako kobieta 50-letnia, hrabina, opowiada dzieje swojego życia, wypełnionego walką o udowodnienie swego pochodzenia. Jako jedyna, oprócz pewnego kanonika, Marianna uchodzi z życiem z napadu bandytów na powóz. Ma wówczas 2 lata. Jej wychowania podejmują się wiejski ksiądz i jego siostra. Gdy opiekunowie umierają, 15-letnia dziewczyna trafia do Paryża. Tu, przekazana pod kuratelę świętoszkowatego pana du Climal, zmuszona jest stawić czoła wykraczającemu poza swoje kompetencje opiekunowi. Zarabia na życie pracując u bieliźniarki. Pewnego dnia, zwichnąwszy nogę w drzwiach kościoła, spotyka przystojnego młodzieńca, pana de Valville, który okazuje jej pomoc. Między dwojgiem młodych rodzi się miłość. Urzeczona zaletami Marianny, matka pana de Valville, pani de Miran, wyraża zgodę na ślub nie zważając na niską pozycję społ. Marianny. Innego zdania są krewni pani de Miran, którzy nie chcą przyjąć dziewczyny do rodziny. Proponują jej klasztor lub małżeństwo z mężczyzną o niepewnym pochodzeniu. Na domiar złego pan de Valville zdradza Mariannę z jej własną przyjaciółką, panną Varton. W tym miejscu Marivaux przerywa opowieść o życiu Marianny, przenosząc swoją uwagę na zakonnicę, która odwiodła dziewczynę od zamiaru wstąpienia do klasztoru z powodu miłosnego zawodu. Czytelnik nigdy się nie dowie, w jaki sposób bohaterka powieści doszła do obecnej pozycji. Utwór, poza historią Marianny, obrazującą sytuację kobiet w XVIII stuleciu, gdy o wartości dziewcząt decydowały "dobre urodzenie" i uroda, przynosi bogaty i barwny obraz epoki.
- MARIVAUX, Pierre Carlet de Chamblain...
- MARIANNA, Pochodzenia najprawdopodobniej...
- Marivaux Pierre Carlet de Chamblain de, (1688-1763)