(1743-1816)
chirurg, ojciec pol. chirurgii, prekursor ortopedii w Polsce; od 1785 lekarz nadworny króla Stanisława Augusta; 1779-1803 prof. UJ (pierwsza w Polsce Katedra Chirurgii i Położnictwa); pierwszy uczynił j. polski wykładowym (w miejsce łaciny) w medycynie; podczas powstania kościuszkowskiego lekarz nacz. w Głównym Lazarecie w Krakowie; twórca nowych metod operacyjnych, a także narzędzi służących do operacji (gł. ortopedycznych); autor pierwszego pol. podręcznika chirurgicznego: Narządu opatrzenia chirurgicznego część I-VI.
POLSKA. NAUKA. OŚWIECENIE, GINEKOLOGIA, STOMATOLOGIA, POŁOŻNICTWO, UNIWERSYTET JAGIELLOŃSKI, CZERWIAKOWSKI Napoleon Ignacy Rafał, CHIRURGIA