dziecko pozbawione rodziców, wychowujące się wśrodowisku dalszych krewnych lub winstytucjach opiekuńczych może znaleźć się wsytuacji sprzyjającej powstaniu tzw. choroby sierocej, wktórej proces rozwoju osobowości zostaje zahamowany, następuje utrwalenie infantylnych, regresywnych form zachowania, afrustracja uczuciowa wynikająca zbraku poczucia bezpieczeństwa imiłości może doprowadzić do głębokiej patologii osobowości. Niekiedy adopcja przerywa ten niekorzystny proces, ale wiele dzieci ujawnia objawy z.o.dz., który polega na stanach przygnębienia, depresji, drażliwości, infantylizmie zachowań, zaborczości uczuciowej, egocentryzmie. Wprzyszłości taka osoba może mieć trudności zzałożeniem własnej rodziny, wobec partnera ujawnia nadmierne oczekiwania, uzależnienie uczuciowe, występuje wroli dziecka domagającego się opiekuńczości. Część dzieci zz.o.dz. wiąże się ze środowiskami isubkulturami tzw. marginesu społecznego, przestępczymi, gangami młodzieżowymi. Z.o.dz. zazwyczaj był następstwem klęsk iwojen, ale obecnie zwiększa się jego częstość wwyniku patologii rodzicielstwa. Wielu rodziców porzuca swoje dzieci, lub oddaje je do domów dziecka iinnych tego typu instytucji, nie mając później żadnego znimi kontaktu. Badania przeprowadzone wUSA iKanadzie dowodzą, iż zkażdym rokiem rośnie liczba porzuconych dzieci, szczególnie wprzypadkach przedwczesnego macierzyństwa.
zespół opuszczonego dziecka
Miłość i sex