w mit. gr. bóg ognia, opiekun rzemiosła; syn Zeusa i Hery; wg jednej wersji kulawy od urodzenia; wg drugiej - wskutek upadku z Olimpu, skąd strącił go Zeus, gdy w jego sporze z Herą wziął stronę matki; początkowo czczony w Azji Mniejszej (miejscem kultu była w. Lemnos), następnie w Atenach, gdzie wyparł częściowo kult Prometeusza; boski kowal, wykonał m.in. zbroję Achillesa, egidę (tarczę) Ateny, wóz Heliosa, naszyjnik Harmonii; sporządzał strzały dla Erosa i kuł przy pomocy Cyklopów pioruny dla Zeusa; jego dziełem była też Pandora; mimo brzydoty miał za żony najpiękniejsze boginie: Afrodytę i Charis; wyobrażany jako brodaty mężczyzna, w krótkim chitonie, z młotem lub obcęgami w rękach; częsty temat w starogreckim malarstwie wazowym, później w rzeźbie, malarstwie, muzyce operowej, baletowej; odpowiednikiem w mit. rzym. był Wulkan.
HEFAJSTOS
Mitologia
GRECJI STAROŻYTNEJ RELIGIA, KABIROWIE, PALIKOWIE, EGIDA, LIMNOS, DEJNOKRATES, WULKAN, ERICHTONIOS, PTAH, PANDORA